((عدوی تو نیستم، انکار تواَم))

احمد شاملو

نادیده گرفتن یک نفر

به هر دلیلی که می‌خواهد باشد،

غرورش را خدشه‌دار وُ

احساسش را جریحه‌دار می‌کند.

روحش را می‌کشد وُ

حتی سایه‌اش را متلاشی می‌کند.

سایه‌ای که

نه دیگر از او جلو می‌زند،

نه پشت سر او حرکت می‌کند وُ

نه حتی پا به پایش قدم بر می‌دارد.

نامرئی شدم

همچون سایه‌ای در دلِ شب

که طلوع نور را انتظار می‌کشید

آن هم در هوایی تیره و ابری!