شکسپیر می‌گوید:

اگه روزی فرزندی داشته باشم،
بيشتر از هر اسباب بازی ديگه‌ای برایش بادكنك می‌خرم.
بازي با بادكنك خيلی چيزها به بچه ياد می‌دهد.
به او ياد می‌دهد كه بايد بزرگ باشد اما سبك، تا بتواند بالاتر برود.
به او ياد می‌دهد كه چيزهای دوست داشتنی می‌توانند در يک لحظه، حتی بدون هيچ دليل و بدون هيچ مقصری از بين بروند، پس نبايد زياد به آنها وابسته شود.
ومهم‌تر از همه به او ياد می‌دهد كه وقتی چيزی را دوست دارد، نبايد آنقدر به او نزديك شود و به او فشار بياورد كه راه نفس كشيدنش را ببندد، چون ممكن است برای هميشه از دستش بدهد.
و اینکه وقتی یک نفر را خیلی
برای خودت بزرگ کنی در آخر می‌ترکد و به صورت خودت می‌خورد.

بادکنک

برای من سمبلی‌ست از زندگی‌،

کوتاه و فانی و رقصان.